Dit is een van Wolters grootste doeken. Door zowel het formaat als de compositie is het lastig om het schilderij in één opslag te lezen. De blik gaat van het jonge stel links bij het kippenhok over het water met de bootjes mee naar de brug in de Langestraat. Daar zien we een sprengel, een oude putplaats.
Het is geen karakteristiek stadsgezicht van Amersfoort, met de bekende Koppelpoort of de Onze-Lieve-Vrouwetoren. Wolter kon de rommelige achterkant van de oude stad laten zien, juist omdat hij deze plekken zo goed kende. Op 12-jarige leeftijd was hij in Amersfoort komen wonen. Vervolgens kreeg hij zijn opleiding aan de kunstacademie in Antwerpen. Daarna vestigde hij zich in Leusden en maakte hij veel Amersfoortse stadsgezichten. Al snel verhuisde hij naar ‘t Gooi en Amsterdam, maar hij overleed in Amersfoort.
Water speelt een grote rol in de composities van Hendrik Jan Wolter, als een soort open ruimte. Het water creëert afstand (hier tussen de beschouwer en de overkant), maar wordt ook als verbindend element gebruikt. Op zijn latere reizen zou Wolter aangetrokken worden door de havens met hun boten van steden en dorpjes zoals Venetië, Camogli en Polperro (Cornwall). Daarbij legde hij het water steeds op een andere manier vast.
Linda Barendse