Langegracht in de sneeuw, 1950Langegracht in de sneeuw, 1950

Langegracht in de sneeuw, 1950

Jakob Nieweg (1877-1955)

Een karakteristiek gezicht op Amersfoort: een doorkijkje vanaf de brug bij het Havik in de richting van de Langegracht. Aan de rechterzijde staat de Elleboogkerk met haar ranke toren, op de achtergrond de Onze-Lieve-Vrouwetoren. Het sneeuwt. Dikke vlokken dwarrelen omlaag en vormen een witwollige laag op de straten en daken. Het moet al een tijdje gevroren hebben, want het water in de gracht is met ijs bedekt. De schilder koos er voor de lucht in een bruinroze tint te schilderen. Zo harmoniseren lucht en huizen en bracht Nieweg rust in zijn voorstelling aan.

Nieweg was gefascineerd door sneeuw en wilde dit verschijnsel zo precies mogelijk vastleggen

Langegracht in de sneeuw, 1950

Nieuweg

Jakob Nieweg woonde 36 jaar in Amersfoort. Gedurende die jaren legde hij de stad vele malen vast. Hij koos vaak voor plekken met veel groen, zoals het uitzicht vanuit zijn woning aan de Utrechtseweg. Nieweg was gefascineerd door sneeuw en wilde dit verschijnsel zo precies mogelijk vastleggen. Dat betekende dat hij niet uit zijn hoofd schilderde, maar aan het werk was als het daadwerkelijk sneeuwde. Hij had zijn achtergrond al klaar, en schilderde de sneeuwvlokken er in als hij naar buiten kon kijken om ze met eigen ogen te aanschouwen.

Karakteristieke koppen

Nieweg schilderde niet alleen de stad, maar legde ook de bevolking op het doek vast. Zijn ‘modellen’ waren boeren uit de omgeving en de gastelingen van het Sint-Pieters- en Bloklandsgasthuis. Hij tekende en schilderde hun gezichten: scherpe profielen en karakteristieke koppen. De portretten wijken met hun hoekige stijl af van het andere werk van Nieweg en nemen een aparte plek binnen zijn oeuvre in.

Katjuscha Otte